Φωτογραφίζοντας τις ροζ αποχρώσεις της Βολιβίας

O φωτογράφος Paolo Pettigiani είναι κατά βάση γνωστός για τις μοναδικές του λήψεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται από μια dreamy αισθητική, που στις περισσότερες των περιπτώσεων μοιάζει αρκετά «εξωγήινη». Ανάμεσα σε αυτές τις θεματικές φωτογραφικές σειρές που ετοιμάζει κατά καιρούς, περιλαμβάνεται η απεικόνιση του Central Park της Νέας Υόρκης αλλά και των Μαλδίβων σε μπλε και ροζ τόνους.

Ο Ιταλός φωτογράφος έχει καταφέρει να αποτυπώσει τοπία που δείχνουν όντως εξιδανικευμένα και εξωπραγματικά, πράγμα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πιο «δραματικό» τοπίο της συγκεκριμένης χώρας. Όμως το πιο πρόσφατο πρότζεκτ του Ιταλού φωτογράφου και art director, που έχει τίτλο «Bolivia-infraland», φαίνεται πως είναι και το πιο ξεχωριστό του μέχρι στιγμής, καθώς έχει καταφέρει να αποτυπώσει τοπία που δείχνουν όντως εξιδανικευμένα και εξωπραγματικά, πράγμα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πιο «δραματικό» τοπίο της συγκεκριμένης χώρας.

Το κινηματογραφικό κοντράστ που υπάρχει στα μέρη που φωτογραφίζει οφείλεται ασφαλώς στα τοπία που επιλέγει να αποτυπώσει. Σε αυτά ανήκουν δηλαδή οι αχανείς έρημοι από αλάτι, οι κοιλάδες και τα βουνά γύρω από τη Σαλάρ Ντε Ουγιούνι, τη μεγαλύτερη ξηρή λίμνη στον κόσμο με έκταση 10.582 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Πάνω στην Ακρόπολη, τη δεκαετία του ’80

Ο αμερικανός με ελληνική ρίζα φωτογράφος Τοντ Παπατζόρτζ πέρασε τα καλοκαίρια του 1983 και 1984 στην Αθήνα: για ένα μήνα κάθε φορά επισκεπτόταν τον Ιερό Βράχο και απαθανάτιζε τον κόσμο εκεί, δημιουργώντας μια σειρά φωτογραφιών που μοιάζει «χάμενη στο χρόνο, συνδυάζοντας το αρχαίο με το σύγχρονο». Οι υπέροχες, διαχρονικές εικόνες του παρουσιάζονται στο λεύκωμα «Οn the Acropolis» («Πάνω στην Ακρόπολη») των εκδόσεων STANLEY/BARKER.

«Τράβηξα τις φωτογραφίες της Ακρόπολης τα καλοκαίρια του 1983 και 1984, κάτω από πολύ έντονη ζέστη και εκτυφλωτικό φως» θυμάται ο φωτογράφος.
«Εμενα σε ένα ωραίο ξενοδοχείο, πέντε λεπτά από την Ακρόπολη, όπου κάθε επιφάνεια του δωματίου μου ήταν από μάρμαρο και όπου κάθε απόγευμα έκανα γύρους στην πισίνα, τρελαίνοντας το προσωπικό».
«Στα μάτια μου, το ρηχό βάθος πεδίου έκανε τους ανθρώπους να μοιάζουν με φιγούρες πάνω σε ελληνικά αγγεία και ανάγλυφα» .
«Για να μην αναφέρω πως και οι “χαρακτήρες” πάνω σε αυτά τείνουν να καίγονται από την ομορφιά ή τη σοβαρότητα του αρχαίου μύθου».
«Ηθελα να αιχμαλώτισω το εξαίσιο, λευκό φως της Ακρόπολης και τη λαμπερή πέτρα των σχιστόλιθων και των μνημείων της».
«Όποτε επισκεπτόμουν το μυθικό σπίτι της Αθηνάς ήμουν σε έξαψη, ενθουσιασμένος που πλησίαζα το ένδοξο μέρος».
«Ποιος θα περίμενε ότι τα κουρέματα και τα ρούχα εκείνης της εποχής, θα φαίνονταν τόσο διαχρονικά και σύγχρονα 35 χρόνια μετά; Αυτό είναι το χάρισμα της φωτογραφίας».
Φωτογραφίζοντας το πλήθος των τουριστών από την κατάλληλη οπτική γωνία.
Σκιές «περισυλλογής« αντιπαραβάλλονται με το αττικό φως.
«Πολλές από τις εικόνες μου αντηχούν τα δράματα του ελληνικού μύθου: είναι σωματικές σχεδόν βίαιες, ακόμα και όταν αποτυπώνουν τις ρουτίνες και τους ρυθμούς των επισκπεπτών».

Οι φωτογραφίες που σημάδεψαν το 2019 από το πρακτορείο Reuters

Οι πιο σημαντικές στιγμές της χρονιάς που πέρασε αποτυπώνονται από τον φακό διακεκριμένων φωτογράφων από όλο τον κόσμο. Το Reuters όπως κάθε χρόνο επέλεξε τις καλύτερες φωτογραφίες της χρονιάς, αυτές που ξεχώρισαν από αισθητικής άποψης αλλά και αυτές που κατέγραψαν γεγονότα που θα θυμόμαστε για πάντα.

Οι απίθανες υποψηφιότητες για το LUMIX People’s Choice Award

Ένας φωτογράφος απαθανάτισε μια καταπληκτική στιγμή μεταξύ δύο ποντικών που έμοιαζαν σα να παίζουν ξύλο για λίγα ψίχουλα που έιχαν πέσει σε μια πλατφόρμα του μετρό του Λονδίνου. Με τον τίτλο «Καβγάς στο Σταθμό» ο φωτογράφος Sam Rowley κατάφερε να πετύχει τη στιγμή που δύο κάτοικοι των υπονόμων της πόλης τσακώνονται για τα προς το ζήν. Η μάχη κράτησε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου έως ότου ο ένας ποντικός άρπαξε το ψίχουλο και χώρισαν οι δρόμοι τους (όχι παίρνοντας το μετρό). Η μοναδική αυτή φωτογραφία του έδωσε την υποψηφιότητα για το LUMIX People’s Choice Award. Δείτε παρακάτω και τις υπόλοιπες υποψηφιότητες και μπορείτε να ψηφίσετε τη δική σας αγαπημένη έως τις 4 Φεβρουαρίου του 2020.

Δυο ποντίκια έρχονται «στα χέρια» για λίγα ψίχουλα. Μετά το κλικ, παίρνουν δρόμους χωριστούς, σύμφωνα με τη διαβεβαιωση του φωτογράφου Sam Rowley, ο οποίος με αυτή τη λήψη θεωρείται φαβορί του 2019 Wildlife Photographer of the Year
Μια λεοπάρδαλη ξαπλώνει μετά από μια κουραστική μέρα γεμάτη κυνήγι. Φωτο: Clement Mwangi/ 2019 Wildlife Photographer of the Year
Ένα γιγαντιαίο panda κάθεται στο κλουβί του σε ένα κέντρο αναπαραγωγής στο Shaanxi της Κίνας. Marcus Westberg/2019 Wildlife Photographer of the Year
Oι ουρακοτάγκοι έχουν χρησιμοποιηθεί για εξευτελιστικές παραστάσεις στο Safari World της Μπανγκόκ – και σε πολλές άλλες τοποθεσίες – εδώ και δεκαετίες. Οι παραστάσεις σταμάτησαν προσωρινά το 2004 λόγω της διεθνούς πίεσης, αλλά σήμερα συνεχίζονται – δύο φορές την ημέρα, κάθε μέρα – με εκατοντάδες ανθρώπους να πληρώνουν για να παρακολουθήσουν τους ουρακοτάγκους, να χορεύουν, να παίζουν τύμπανα και πολλά άλλα. Φωτο: Aaron Gekoski/2019 Wildlife Photographer of the Year
Αυτή η οικογένεια από μαρμότες που ζει στο εθνικό πάρκο Hohe Tauern της Αυστρίας, έχει συνηθίσει τόσο τους ανθρώπους που κάθονται άνετα και τις φωτογραφίζουν. Φωτο: Michael Schober/2019 Wildlife Photographer of the Year
Αυτό το είδος μικρού ποντικού με τα πελώρια αυτιά εντοπίστηκε στην έρημο Gobi της Μογγολίας. Φωτο: Valeriy Maleev/2019 Wildlife Photographer of the Year
Ο Audun Rikardsen προσπαθούσε τρία χρόνια να φωτογραφήσει αυτό το αρπακτικό στα βόρεια της Νορβηγίας. Μετά από λίγο καιρό, η κάμερα κίνησε την περιέργεια του χρυσού αετού… Φωτο: Audun Rikardsen/2019 Wildlife Photographer of the Year
Ένα ζευγάρι πιγκουίνων παίζει με μια χιονόμπαλα στην Ανταρκτική. Φωτο: Stefan Christmann/2019 Wildlife Photographer of the Year
Ο Michel Zoghzoghi βρισκόταν στο Pantanal της Βραζιλίας όταν φωτογράφησε αυτή την απίστευτη στιγμή όπου ένα θηλυκό τζάγκουαρ με το μικρό του κουβαλούν ένα ανακόντα από το ποτάμι. Φωτο: Michel Zoghzoghi / 2019 Wildlife Photographer of the Year
Μια οικογένεια πολικών αρκούδων παίζει στο χιόνι. Φωτο: Steve Levi/2019 Wildlife Photographer of the Year
Μια μαμά αρκούδα και το αρκουδάκι της ξύνουν την πλάτη τους σε ένα δέντρο κοντά στον ποταμό Nakina στον Καναδά. Φωτο: Marion Vollborn/2019 Wildlife Photographer of the Year

Yener Torun: Η πολύχρωμη αρχιτεκτονική της Τουρκίας

O φωτογράφος Yener Torun, μέσα από την πολύχρωμη οπτική του για το αστικό περιβάλλον, έρχεται σε αντίθεση με την άποψη των περισσοτέρων ότι οι πόλεις κινούνται χρωματικά στον ανιαρό, μουντό, γκρίζο τόνο του μπετόν. Ο Τούρκος φωτογράφος, ο οποίος έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική, συνηθίζει να περιπλανιέται στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και απολαμβάνει να ανακαλύπτει όλα εκείνα τα κτίρια και τα σημεία της πόλης που περιέχουν όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. 


Οι φωτογραφικές συνθέσεις που δημιουργεί ο Torun χαρακτηρίζονται από μια χειρουργική ακρίβεια. Μάλιστα, στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι φωτογραφίες και τα χρώματα είναι τόσο σουρεαλιστικά, που μοιάζουν να είναι βγαλμένα από σκηνικό ταινίας. Ασφαλώς, χάρη σε αυτό το ιδιαίτερο ταλέντο του, ο Torun βλέπει τους followers του στο Instagram να αυξάνονται με ταχύτατους ρυθμούς. Τον τελευταίο καιρό, μάλιστα, ο φωτογράφος φαίνεται ότι σιγά-σιγά ξεφεύγει από τα στενά σύνορα της Κωνσταντινούπολης για να ανακαλύψει κι άλλες πόλεις της Τουρκίας, όπως η Άγκυρα, η Σμύρνη και η Αττάλεια. Βέβαια, οι παραπάνω πόλεις δεν είναι τυχαίες επιλογές του Torun, καθώς και οι τρεις χαρακτηρίζονται από μια τεχνικολόρ αρχιτεκτονική. Χάρη σε αυτήν την προσέγγισή του, δηλαδή στο ότι επιλέγει να φωτογραφίσει τη σύγχρονη αρχιτεκτονική πλευρά της Τουρκίας κι όχι τα ιστορικά μνημεία της χώρας, ο Torun έχει καταφέρει να φέρει στο προσκήνιο την πιο καλαίσθητη και ίσως αθέατη πλευρά της.   

«Σε κάθε σημείο της πόλης υπάρχει κάτι που μπορεί να μας δώσει έμπνευση» δηλώνει ο ίδιος στο My Modern Met. «Δεν λέω ότι κάθε φορά θα βρείτε και από κάτι όμορφο, αλλά σίγουρα κάτι πρωτότυπο. Ακόμη κι αν αυτές οι ανακαλύψεις είναι οριακά φρικαλεότητες, είναι τρομερό το συναίσθημα να τις μετατρέπεις σε απίστευτα έργα τέχνης».  «Πιστεύω ότι το έργο μου προσφέρει μια εναλλακτική οπτική της Κωνσταντινούπολης, ή και ολόκληρης της Τουρκίας, και βοηθά τους ανθρώπους να σχηματίσουν μια ουσιαστικότερη εικόνα γι’αυτήν. Ξέρω ότι στις φωτογραφίες μου δεν απεικονίζω συνηθισμένα πράγματα και ότι η προσέγγισή μου είναι κάπως ιδιοσυγκρασιακή, αλλά παράλληλα ξέρω ότι αυτές οι φωτογραφίες ωθούν τους ανθρώπους στο να καταλάβουν ότι υπάρχουν πολλά πράγματα για την πόλη και τη δυναμική της που δεν τα γνωρίζουν».Συγχρόνως, ο ίδιος ισχυρίζεται ότι κάθε φωτογραφία του λειτουργεί και σαν μια αναπαράσταση του εαυτού του και γι’αυτό τον λόγο το έργο του μπορεί να χαρακτηριστεί ως εξαιρετικά προσωπικό. Τέλος, μέσα από το έργο του, ευελπιστεί ότι θα καταφέρει να δώσει έμπνευση και σε άλλους δημιουργούς για να πειραματιστούν και να αναλάβουν τέτοιου είδους νέα πρότζεκτ. 

 

British Ecological Society: Οι καλύτερες «οικολογικές» φωτογραφίες του 2019

Τις πιο όμορφες εικόνες που γιορτάζουν με κάθε τρόπο την ομορφιά, την αγνότητα αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις την αγριότητα της φύσης, ξεχωρίζει κάθε χρόνο η Βρετανική Εταιρεία Οικολογίας, μέσα από τον παγκόσμιο διαγωνισμό που διοργανώνει. Το πρώτο βραβείο της British Ecological Society 2019, κέρδισε ο δεντροβόας Μαδαγασκάρης.

Ο δεντροβόας της Μαδαγασκάρης είναι ο πρωταγωνιστής της φωτογραφίας που κατέκτησε την πρώτη θέση στον διαγωνισμό
Δάσος από σημύδες στο Μογκίλεβ της Λευκορωσίας, ένα δέντρο με θεραπευτικές ιδιότητες στις δερματικές παθήσεις
Μία αγελάδα και ένα πουλί σε στιγμές ατελείωτης χαλάρωσης, ατενίζουν τις Ανδεις, στο σημείο μεταξύ Αργεντινής και Χιλής
Χιλιάδες φλαμίνγκο που μοιάζουν με σμήνος πουλιών και σχηματίζουν μία καρδιά στη λίμνη Μαγκαντίν στην Κένυα
Βραδύποδας στην άσφαλτο της Κόστα Ρίκα
Φοινίκουρος περιμένει να… τσιμπήσει έντομα που βρίσκονται στην επιφάνεια του νερού
Ο βάτραχος-αρλεκίνος, ένα από τα είδη που απειλούνται με άμεση εξαφάνιση
Είδος μέλισσας που πρέπει να αναπτυχθεί αποκλειστικά στους συγκεκριμένους ωοειδείς σχηματισμούς φύλλων
Θολόφιδο που ταξιδεύει μέσα στα τροπικά δάση της Κολομβίας
Ο φθορισμός είναι ένα φυσικό φαινόμενο που εκδηλώνουν πολλά ζώα. Ενα από τα πιο γνωστά είναι ο σκορπιός της Μαδαγασκάρης
Δηλητηριώδης αράχνη ετοιμάζεται για το γεύμα της, ένα μυρμήγκι πολλαπλάσιου μεγέθους που έχει πιαστεί στον ιστό της

Οι καλύτερες φωτογραφίες του Red Bull Illume για το 2019

O ετήσιος διαγωνισμός φωτογραφίας Illume της Red Bull θεωρείται ένας από τους κορυφαίους διαγωνισμούς στον κόσμο, με φωτογραφίες και θεματική γύρω από τα action sports.

Κατηγορία: Emerging by Red Bull Photography – Φωτογράφος: JB Liautard – Τοποθεσία: Bourgoin-Jallieu, Γαλλία © Red Bull Illume

Πάνω από 59,551 φωτογραφίες στάλθηκαν φέτος στην Red Bull, ένας ασύλληπτος αριθμός που σπάει κάθε ρεκόρ. Στον διαγωνισμό Red Bull Illume μπορούν να πάρουν όλοι μέρος, από επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφους, μέχρι και κάποιος που τραβάει φωτογραφίες με το κινητό του.

Κατηγορία: Innovation by Sony – Φωτογράφος: Laurence Crossman-Emms – Τοποθεσία: Νότια Ουαλία © Red Bull Illume

Στην τελετή βράβευσης που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στο μουσείο LUMEN – Museum of Mountain Photography στο ορεινό Kronplatz (Νότιο Τιρόλο) της Ιταλίας, πάνω από 50 επαγγελματίες της φωτογραφίας και των media, επέλεξαν τους top 11 νικητές (ο ένας είναι στην κατηγορία Moving Image) ανάμεσα σε 60 φιναλίστ, με τους νικητές να φεύγουν με πλούσια δώρα που θα τους βοηθήσουν να εξελίξουν το επάγγελμα ή χόμπι της action sports φωτογραφίας. Μεγάλος νικητής σε όλες τις κατηγορίες αναδείχθηκε ο Γάλλος Ben Thouard, που φωτογράφησε τον surfer Ace Buchan στα κύματα της Ταϊτής. 

Κατηγορία: Lifestyle – Φωτογράφος: Alexander Wick – Τοποθεσία: Εθνικό Πάρκο Yosemite, Καλιφόρνια, ΗΠΑ © Red Bull Illume

Στη συνέχεια, οι φωτογραφίες θα ταξιδέψουν σε διάφορα μέρη του κόσμου με το Red Bull Illume Exhibit Tour, ενώ μόλις κυκλοφόρησε και ένα photo βιβλίο σε περιορισμένα κομμάτια.

Κατηγορία: Best of Instagram by SanDisk – Φωτογράφος: Baptiste Fauchille – Τοποθεσία: Fillinges, Γαλλία © Red Bull Illume

Κατηγορία: Masterpiece by EyeEm – Φωτογράφος: Lorenz Holder – Τοποθεσία: Βόρεια Ιρλανδία © Red Bull Illume

Κατηγορία: Wings – Φωτογράφος: Philip Platzer – Τοποθεσία: Fromberg, Αυστρία © Red Bull Illume

Κατηγορία: Energy – Φωτογράφος: Ben Thouard – Τοποθεσία: Ταϊτή, Γαλλική Πολυνησία © Red Bull Illume

Κατηγορία: RAW – Φωτογράφος: Noah Wetzel – Τοποθεσία: Ουαϊόμινγκ, ΗΠΑ © Red Bull Illume

Κατηγορία: Playground – Φωτογράφος: Lorenz Holder – Τοποθεσία: Σάσσεξ, Αγγλία © Red Bull Illume

Η ιστορία του Ellis Island σε φωτογραφίες

Το Ellis Island στη Νέα Υόρκη ήταν η πύλη εισόδου στη «Γη της Επαγγελίας», τις ΗΠΑ, για 12 εκατομμύρια μετανάστες στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα. Κάθε Σαββατοκύριακο, ο οργανισμός Untapped Cities, που αναζητά να φέρει στην επιφάνεια τα πιο εκπληκτικά μέρη και τις πιο εκπληκτικές ιστορίες του «Μεγάλου Μήλου», διοργανώνει ξενάγηση στη νήσο και ιδιαιτέρως στο εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο εκεί. Τόσο το νοσοκομείο όσο και άλλα εγκαταλελειμμένα κτίσματα στη νήσο φιλοξενούν, εδώ και πέντε χρόνια, τη μόνιμη έκθεση του καλλιτέχνη JR.

Στην έκθεση «Unframed», όπως αναφέρει το ΑΠΕ, ο Γάλλος καλλιτέχνης πήρε ιστορικές φωτογραφίες μεταναστών που έφτασαν στο Ellis Island, έχοντας διασχίσει τον Ατλαντικό σε αναζήτηση καλύτερης τύχης, και κόλλησε τις μεγεθυμένες αναπαραγωγές αυτών των φωτογραφιών πάνω στους τοίχους του νοσοκομείου και των άλλων κτισμάτων.

«Το πρότζεκτ «Unframed» σκοπεύει να ζωντανέψει τη μνήμη της Νήσου Έλις, του σημείου εισόδου εκατομμυρίων μεταναστών στην Αμερική» εξηγεί, μιλώντας στο Designboom, ο JR. «Ερχόμενοι απ’ όλον τον κόσμο, έχοντας αφήσει πίσω τα υπάρχοντά τους, την οικογένειά τους και το παρελθόν τους, με τον φόβο ότι μπορεί να τους στείλουν πίσω, η παρουσία αυτών των ανθρώπων που έπλασαν τη σύγχρονη αμερικανική ταυτότητα είναι κάτι που νιώθει κανείς σ’ αυτά τα κτήρια, αν και είναι εδώ και 70 χρόνια εγκαταλελειμμένα.

Παρακολουθήστε παρακάτω το σχετικό βίντεο:

Tα χωριά της Ηπείρου τη δεκαετία του 1920 μέσα από τον φακό της Margaret Hasluck

H Margaret Masson Hardie Hasluck (1885 – 1948), ήταν Σκωτσέζα γεωγράφος, γλωσσολόγος, αρχαιολόγος και μελετήτρια. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Αμπερντίν, όπου έλαβε τιμητική διάκριση στις κλασικές σπουδές το 1907, και στη συνέχεια πήγε στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές της με άριστα το 1911. Δεν έλαβε όμως πτυχίο διότι το Cambridge δεν έκανε απονομές πτυχίων σε γυναίκες μέχρι το 1948. Στη συνέχεια παρακολούθησε τη Βρετανική Σχολή στην Αθήνα.   Παντρεύτηκε τον Frederick William Hasluck, βοηθό διευθυντή της Βρετανικής Σχολής στην Αθήνα. Ταξίδεψαν μαζί στην Τουρκία και στα Βαλκάνια. Το 1916 ο Frederick έπαθε φυματίωση και πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα στην Ελβετία. Η Margaret μετακόμισε στην Αγγλία όπου επιμελήθηκε τα βιβλία του συζύγου της και τα εξέδωσε με το όνομα Margaret Hasluck.   

Η Hasluck ταξίδεψε στην Αλβανία πραγματοποιώντας ανθρωπολογική έρευνα και έφτιαξε το σπίτι της στο Ελμπασάν, όπου παρέμεινε για 13 χρόνια. Λόγω της δουλειάς της στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αλβανία για την Αθήνα. Όταν και η Αθήνα έγινε επισφαλής μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη ως σύμβουλος της υπηρεσίας πληροφοριών της βρετανικής κυβέρνησης σχετικά με το Αλβανικό ζήτημα. Αργότερα πήγε στο Κάιρο ενώ το 1945 διαγνώστηκε με λευχαιμία και μετακόμισε στην Κύπρο και αμέσως μετά στο Δουβλίνο όπου και πέθανε στις 18 Οκτωβρίου του 1948. Στο αρχείο της υπάρχουν φωτογραφίες της δεκαετίας του 1920-1930 από τα χωριά Βωβούσα, Δίστρατο, Κεφαλόβρυσο, Λάιστα Ζαγορίου, Λαχανόκαστρο, Μαλακάσι, Μέτσοβο, Σαμαρίνα, Σμίξη, Φούρκα και τη Βέροια.

Οι φωτογραφίες του David LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza

Στο ημερολόγιο του 2020 η Lavazza επέλεξε να τιμήσει τη φύση με τo «Earth CelebrAction», ένα έργο που επιδιώκει να γιορτάσει την δύναμη της ομορφιάς που αξιοποιεί την ιδέα της δράσης, ότι όλοι μας μπορούμε να δράσουμε προσωπικά για να υπερασπιστούμε το περιβάλλον. Έτσι λοιπόν κατευθύνθηκε στον κορυφαίο David LaChapelle και αυτό ήταν. Η ομορφιά των κλασσικών στοιχείων για άλλη μια φορά ενεργοποιείται για να αποκαλύψει τον κόσμο. Μαζί τους, γυναίκες και άνδρες, τοξότες και βασίλισσες σαν να πρόκειται για έναν άλλον, πολύ πιο αγνό και φυσικό κόσμο.

Οι φωτογραφίες του LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza είναι απλά ποίηση
Οι φωτογραφίες του LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza είναι απλά ποίηση
Οι φωτογραφίες του LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza είναι απλά ποίηση
Οι φωτογραφίες του LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza είναι απλά ποίηση
Οι φωτογραφίες του LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza είναι απλά ποίηση
Οι φωτογραφίες του LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza είναι απλά ποίηση
Οι φωτογραφίες του LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza είναι απλά ποίηση
Οι φωτογραφίες του LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza είναι απλά ποίηση
Οι φωτογραφίες του LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza είναι απλά ποίηση
Οι φωτογραφίες του LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza είναι απλά ποίηση
Οι φωτογραφίες του LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza είναι απλά ποίηση
Οι φωτογραφίες του LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza είναι απλά ποίηση
Οι φωτογραφίες του LaChapelle για το ημερολόγιο της Lavazza είναι απλά ποίηση

Ο Αμερικανός φωτογράφος συνεργάζεται για τρίτη φορά με τη Lavazza και το πράττει λέγοντας μια ιστορία μέσα από εικόνες της ομορφιάς της Φύσης, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του διαφημιστικού πρακτορείου Armando Testa. Μαθητής του Andy Warhol και πρωτεργάτης της σπινθηροβόλης αίγλης της δεκαετίας του ’90, τα τελευταία χρόνια ο LaChapelle στρέφει την προσοχή του στα περιβαλλοντικά ζητήματα και στη φωτογραφία τοπίου. Αυτό με κανέναν τρόπο δεν αναιρεί την εκθαμβωτική αισθητική που χαρακτηρίζει πάντα το ύφος του.